وصیت‌نامه| خدایا مرا ببخش

به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید "عليرضا آيت‌الله زاده اردبيلی" نهم تیرماه سال 1344 در تهران دیده به جهان گشود. پدرش علی و مادرش رحمت نام داشت. او که از شهدای دانشجو در رشته پرستاري بود. یبیست و هفتم دی ماه سال 1365 در  منطقه عملیاتی شلمچه و در عملیات کربلای پنج به شهادت رسید. پایگاه خبری نوید شاهد تهران بزرگ به مناسبت روز دانشجو در ادامه وصیت‌نامه این شهید دانشجو را برای علاقه مندان منتشر می‌کند.

«بسم الله الرحمن الرحيم»

به نام خداوند بخشنده مهربان. با عرض سلام به يكايک عزيزانم كه همواره دوستشان دارم، و آرزوی موفقيت روز افزون آنان را از خداوند متعال خواستارم.

هيچ انساني نمي‌داند، كه خداوند چه سرنوشتي را برايش تقدير فرموده است. ولي من بنابر احتياط واجب خواسته‌ام، كه اين نامه را بنويسم، تا اگر زماني در بين شما عزيزان نبودم به اين مسائل كه ذكر مي‌كنم، توجه نموده و اگر مي‌خواهيد واقعا مرا خوشحال ببينيد، همواره اين آرزوها را دارم كه:

پدر، مادر و برادرم كه همواره به اندازه خود به شما دلبستگي داشته ام نمي خواهم بيش از آن كه برای هر انساني گريه مي كنيد، گريه كنيد، چرا كه با اين كار قلب مرا خواهيد لرزاندريا، و بسيار مرا ناراحت خواهيد كرد.

تقاضا مي‌كنم خوددار باشيد تنها به خدا توكل كنيد، كه خداوند مهربان روزگاری متاعي را مي دهد و روز ديگر آن را پس مي گيرد، ديگر راجع به اين موضوع بحثي نمی‌كنم.

در صورت نبودن من همواره پدرم، مراقب مادرم باش و مادرم تو از پدرم مراقبت كن و برادرم تو مراقب هر دو باش. اما از هرچه بگذريم نوبت به كتاب هايم و غيره می‌رسد، دو عدد كتاب در خانه هست، كه متعلق به كتابخانه هست و چند تا ديگر هم به امانت گرفته شده، كتاب های دانشگاهی را به كتابخانه دانشگاه بدهند، و كتاب هاي درس و كنكور و غيره را به برادرم مي دهم.

لباسهايم را به كسي كه مستحق است بدهيد. در مورد نماز و روزه ام لطفا اگر امكان دارد و پول براي اين كار فراهم است برايم مجدد خوانده شود و گرفته شود. خدايا به من شهامت بده كه آن چه تو می‌خواهی قبول كنم.

خدايا به والدين و برادرم شهامت بده كه آن چه مورد، رضا تو است، انجام شود. خدايا من فقط تو را دارم و تنها تو باقی خواهي ماند و همه از اين دنيا خواهيم رفت.

عليرضا آيت الله زاده اردبيلي

1365/10/23 ساعت12/30نيمه شب

انتهای پیام/